“Ayak seslerini duyunca aklıma annemin sözleri geldi,” dediğinde kısa bir duraksama yaşamıştı. Asaf merakla onun devam etmesini beklerken uzun süren sessizliği bozmak için “Eee” diyerek yanıt beklemeye başladı. “Annem babamın geldiğini ayak seslerinden anladığını söylemişti. Ses gelince aklıma geldi birden.” Melek derin bir nefes alıp verdikten sonra yürümeye başladı. “Neyse artık, hadi amcama bakalım.” Asaf hala onun sözlerini düşünüyordu. Karısının arkasından ilerlerken kendisini tutamayarak “Peki sen ne hissettin… Yani benim ayak seslerimi tanıyabildin mi?” Melek duyduğu soru ile yerinde kalırken Asaf kendisine saydırmaya başlamıştı. Neden böyle bir soru sormuştu ki? Peki, neden cevabını duymak için bu kadar heyecanlıydı? Melek arkasını dönerek gözlerini kısmış ve Asaf’a bakmıştı. “Bizim aramızda öyle bir bağ yok, ayak seslerini tanıyacak kadar…” Melek sözlerini hızla söyledikten sonra arkasını dönüp deli gibi atan kalbine inat hızla oradan uzaklaşmıştı. Asaf genç kızın arkasından bakarken hala kendisine kızıyordu.
Yorumlar
Yorum Gönder
Teşekkür ederim...