“Songül, buraya gel!” Genç kız diğerleri gibi büyük salondan çıkıp merdivenlerin başındaki kalabalığın arkasında dururken hâlâ ağlıyordu. Gelmişti, onu bırakmamıştı. Ama son sözleri genç kadının içine büyük bir korku yerleştirmişti. Cüneyt babasına kafa tutuyordu. Onunla giderse bir daha bu eve giremeyeceğinin bilincinde olan genç kız bir karar vermek için çabalıyordu. Burada kalırsa Selçuk’la evlenecekti. Giderse bir daha baba ocağına giremezdi. Ağabeyine baktığında Yağız’ın kendisine gitmesi için işaret ettiğini görmüştü. Onun bu davranışına şaşıran genç kız diğer ağabeyine bakmıştı. Sedat hüzünlü bir şekilde gülümserken Songül iyice cesaretlenerek merdivenlerden aşağıya inmeye başladı.
“Bu da ne demek oluyor? Songül?” Cemal Bey bakışlarını hızla Yağız’a çevirmişti. Kendisine sürekli bahsettiği şeyi yapmış olamazdı. Kızı kendisinden habersiz evlenmiş olamazdı.
“Baba özür dilerim… Affet, başkası ile evlenemem…”
“Bu da ne demek oluyor? Songül?” Cemal Bey bakışlarını hızla Yağız’a çevirmişti. Kendisine sürekli bahsettiği şeyi yapmış olamazdı. Kızı kendisinden habersiz evlenmiş olamazdı.
“Baba özür dilerim… Affet, başkası ile evlenemem…”
Yeni kitabınız hayırlı ve bol satışlı olsun.
YanıtlaSilteşekkür ederim. :)
Silokumayı çok isterim
YanıtlaSilumarım okumuşsunuzdur. :)
Sil